NA RUBU EGZISTENCIJE

Grupa bivših radnika nikšićkih Rudnika boksita pozvala je nadležne u državi i opštini, kao i nevladin sektor i sve koji mogu, da im pomognu, jer se nalaze u izuzetno teškoj situaciji, u kojoj su se našli ne svojom krivicom.

Riječ je o jednom broju bivših radnika koji su od novembra 2015. godine, usljed prestanka radnog odnosa zbog uvođenja stečaja u kompaniju, dovedeni do ruba egzistencije, jer im nijesu regulisane penzije, ni druga prava stečena radnim odnosom.

„Već više od četiri godine, nakon višedecenijskog rada u Rudnicima boksita, jednom broju bivših radnika uskraćeno je pravo na rad i oni ne ostvaruju bilo kakvu zaradu ili naknadu. Bivšim radnicima do sada nijesu uplaćene ni zaostale zarade, kao ni radom stečena sredstva za rješavanje stambenih pitanja, koja su odbijena od njihovih primanja“, naveli su bivši radnici u obraćanju.

Oni su dodali da se stečajni upravnik Boksita, Privredni sud i firma Uniprom metali, koja je preuzela gazdovanje kompanijom, nijesu sjetili da im u postojećoj teškoj situaciji obezbijede pomoć.

„U danima pandemije koronavirusa i dok se Nacionalno koordinaciono tijelo (NKT) za zarazne bolesti bavi obezbjeđenjem donacija, jedan broj građana Nikšića je u situaciji da ne može da se izbori za elementarno pravo na životni opstanak i egzistenciju za sebe i svoje porodice“, rekli su bivši radnici.

Oni su pitali kako su privredni giganti, poput Rudnika boksita, koji su značajno učestvovali u izgradnji Nikšića i Crne Gore i bili čuveni u svijetu po proizvodnji miliona tona najkvalitetnije rude, došli u situaciju da ih država ne primjećuje, niti je interesuje sudbina bivših radnika.

Bivši radnici Rudnika boksita tvrde da nemaju nikakvih prihoda, ni pomoći ni za hljeb i ljekove, niti bilo kakvo sredstvo zaštite u postojećoj situaciji, dok se svakodnevno željezničkim kompozicijama sa nikšićkih rudokopa otpremaju hiljade tona najkvalitetnije rude boksita.

„U posebno tešku situaciju su dovedene tri majke, bivše radnice, kojima je po osnovu rođenja troje i više djece bilo priznato pravo na doživotnu naknadu, a potom i ukinuto“, rekli su bivši radnici.

Oni smatraju da su nepažnjom i nehumanim odnosom dovedeni u izuzetno tešku materijalnu situaciju, zbog čega traže hitnu pomoć i od dobronamjernih ljudi koji su u teškim okolnostima krize zbog panedmije već pomogli i pomažu drugima svojim donacijama.