BOŠKOVIĆ

Ministar odbrane Predrag Bošković sa načelnikom Generalštaba, brigadnim generalom Dragutinom Dakićem i državnim sekretarom Slobodanom Filipovićem obišao je Petnjicu i Gusinje. U tim opštinama danas su bila dva tima Vojske Crne Gore za dekontaminaciju (Služba HBRNO).

Oni su, koji su pored domova zdravlja u Petnjici i Gusinju, dekontaminirali zdravstvene ustanove i u Beranama, Rožajama, Plavu, Andrijevici i Murinu.

Bošković je prije svega zahvalio stanovništvu Petnjice, u kojoj nema inficiranih koronavirusom, na poštovanju mera Nacionalnog koordinacionog tijela za zarazne bolesti. On je u razgovoru sa predsjednikom te opštine, Samirom Agovićem sagledao koje su to aktivnosti koje Vojska Crne Gore, odnosno, njena inženjerijska četa može pokrenuti, kako bi se doprinijelo opštini u njenom infrastruktrunom razvoju.

“Zajednički možemo mnogo toga uraditi kako bi život stanovništva u ovoj opštini učinili lakšim. Cilj je komunalno i infrastrukturno unaprijediti opštinu, u čemu će pomoći Vojska Crne Gore, kako bi se došlo do svakog zaseoka. U prethodnom periodu značajno smo unaprijedili kapacitete inženjerijske čete, pa u svakom momentu možemo biti na više lokacija”, poručio je ministar.

Agović kaže da raduje to što će inženjerijska četa VCG uskoro biti na terenu, kako bi se što prije utvrdilo stanje i počelo sa radovima.

Ministar je na istu temu održao sastanak i u opštini Gusinje, sa predsjednicom Anelom Čekić. Tom prilikom definisani su dalji koraci u budućoj saradnji i infrastrukturnoj pomoći Vojske Crne Gore koja je na usluzi građanima širom zemlje.

Bošković je tom prilikom ponovio da je MO i VCG bila čast da u prethodnih pedesetak dana bude na usluzi građanima u borbi sa koronavirusom. Ističe da je odgovor institucija bio kvalitetan, čemu svjedoče podaci o broju novozaraženih u danima za nama.

“Moram da istaknem da je cjelokupno društvo bilo odgovorno i disciplinovano, od građana preko državnih institucija. Ovo je prilika da se zahvalim svima na prvoj liniji odbrane, zdravstvenom sistemu, odbrani, prosveti, policiji, svima koji danonoćno rade kako bi kriza bila prevaziđena na najbolji mogući način”, zaključio je Bošković.

MINISTARSTVO ODBRANE

Ministarstvo odbrane (MO) primilo je 40 kandidata na dobrovoljno služenje vojnog roka.

Podsjetili su da je oglas raspisan u februaru ove godine i prijavilo se 75 kandidata.

“Vojnici na dobrovoljnom služenju vojnog roka boraviće tri mjeseca u kasarni “Milovan Šaranović” u Danilovgradu, gdje će učiti osnovne vojničke vještine kao i procedure u slučaju vanrednih okolnosti i pomoći stanovništvu. Nakon završene obuke postoji mogućnost zaposlenja u Vojsci Crne Gore”, navodi se u saopštenju.

MINISTARSTVO ODBRANE

Ministarstvo odbrane saopštilo je da je nakon spovedenih intervjua i opsežnih provjera, u Vojsku Crne Gore primilo 79 kandidata.

“Riječ je o vojnicima po ugovoru, koji će biti raspoređeni na 30 pozicija u Pješdijskom bataljonu, Mornarici VCG, Bataljonu za podršku i Četu za vezu i elektronsko ratovanje”, navode u saopštenju.

Formacijska mjesta nalaze se u Podgorici, Danilovgradu, Nikšiću, Kolašinu, Pljevljima, Baru i Tivtu.

Podsjećaju da se na oglas za vojnike po ugovoru, koji je objavljen krajem prošle godine, prijavilo 145 kandidata i to za mjesta – puškomitraljezac, snajperista, strijelac, mehatroničar, auto – limar, kuvar i dr.

GRAĐANSKA ALIJANSA

Iz Građanske alijanse smatraju da se tokom epidemije virusa korona Vojska Crne Gore nije trebala angažovati, već je za njen angažman trebalo sačekati eventualno uvođenje vanrednog stanja, navodi se u saopštenju te NVO. Kažu i da normativni okvir u oblasti angažovanja Vojske u civilne svrhe treba znatno unaprijediti.

“Nije bilo potrebe za angažovanjem vojske imajući u vidu atmosferu straha i veliki broj pripadnika Uprave policije”, saopštili su iz GA.

Učešće Vojske Crne Gore u aktivnostima zaštite zdravlja i života građana tokom epidemije zarazne bolesti COVID­19, otvara niz pitanja koja potiču iz, kako tvrde iz GA, nedovoljno preciznog zakonodavnog okvira kada je riječ o ovlašćenjima i angažovanju vojske u civilne svrhe.

“Zakon o zaštiti stanovništva od zaraznih bolesti ne spominje Vojsku Crne Gore među subjektima koji učestvuju u obezbjeđivanju i sprovođenju zaštite stanovništva od zaraznih bolesti”, navodi se u saopštenju.

S druge strane, Zakon o zaštiti i spašavanju koji je takođe značajan za otkrivanje i sprječavanje nastajanja opasnosti, kao i ublažavanja i otklanjanja posljedica epidemija spominje učešće Vojske CG,ali na nedovoljno jasan i precizan način.

”Najprije, primjenjivost Zakona o zaštiti i spašavanju na otkrivanje, sprječavanje, ublažavanje i otklanjanja posljedica epidemija jasno proizilazi iz zakonskog sadržaja. Prije svega, potrebno je istaći da Zakon o zaštiti i spašavanju propušta da spomene vojsku među subjektima koji su nadležni za sprovođenje zaštite i spašavanja. Nadležnost sprovođenja zaštite I spašavanja povjerena je: državnim organima, organima državne uprave, jedinicama lokalne samouprave, privrednim društvima, preduzetnicima i drugim pravnim i fizičkim licima”, navodi se u saopštenju.

Ovaj zakon ističe da se pojačane aktivnosti i postupanja sprovode samo u slučaju vanrednog stanja.

“Zakon precizno navodi organe koji su u redovnim okolnostima, jedini nadležni za sprovođenje zaštite i spašavanja, dakle ne i Vojska CG. Ukoliko je moguće učešće Vojske u redovnim okolnostima, dakle nezavisno od vanrednog stanja, najispravnije bi bilo da se to i zakonski precizira”, kažu iz GA.

U trenutnoj situaciji, uz široku normativnu postavku i, kako su kazali, nedovoljno jasna zakonska ovlašćenja, dužnost Savjeta za bezbjednost, Ministarstva odbrane ili Nacionalnog koordinacionog tijela za zarazne bolesti je da građanima pruže jasne informacije o potrebi upotrebe vojske i njenim ovlašćenjima.

“Odsustvo komunikacije sa građanima može dovesti do stvaranja panike i straha koja u ovim uslovimanije svrsishodna”, navodi se u saopštenju.

Ovaj zakon dalje otvara nedoumice u pogledu učešća Vojske CG u aktivnostima zaštite i spašavanja jer će učešće vojske obezbediti Ministarstvo odbrane “kada se aktivnostima učesnika i sredstvima opštine i operativnih jedinica za zaštitu i spašavanje propisanim ovim zakonom ne može u potpunosti obezbijediti zaštita i spašavanje izazvano različitim nesrećama.

“Nedorečenost se ogleda u tome što nije jasno da li se mogućnost učešća Vojske CG vezuje isključivo za vanredno stanje. U prilog mogućnosti učešća Vojske u pružanju pomoći u zaštiti i spašavanju jedino u vanrednom stanju govori činjenica da je ovo pitanje normirano u okviru glave koja nosi naziv Vanredno stanje. Dalje, ukoliko je zakondavac imao namjeru da predvidi mogućnost učešća Vojske u pružanju pomoći u zaštiti i spašavanju i u situacijama kada vanredno stanje nije proglašeno trebalo je to da izričito i predvidi”, zaključuju iz GA.

“Ovako važno pitanje ne smije biti prepušteno slobodnom tumačenju nepreciznih i neusaglašenih zakonskih odredbi”, navodi se u saopštenju.

SAVEZNIČKI ODNOSI

Ministarstvo odbrane Crne Gore zahvalilo je Vladi Hrvatske, jer je organizovala let za pripadnike oružanih snaga svoje zemlje, Crne Gore, Sjeverne Makedonije i Albanije iz Avganistana.

Pripadnici XI kontingenta Vojske Crne Gore u misiji “Odlučna podrška” u Avganistanu vraćaju se u Crnu Goru. Oni su završili rotaciju, ali je njihov povratak iz misije ranije bio odložen zbog epidemije korona virusa.

Njihove dužnosti u Avganistanu od 5. marta preuzele su kolege iz XII kontingenta VCG, koje nastavljaju učešće u misiji.

“Služba hemijsko, biološko, radiološko, nuklearne zaštite(HBRNO) izvršiće biološku dekontaminaciju ljudstva i opreme kada 26 pripadnika XI kontingenta stigne u Crnu Goru, nakon čega će biti smješteni u četrnaestodnevni karantin, gdje će biti organizovan opšti zdravstveni pregled”, saopšteno je iz Ministarstva odbrane.

U duhu prijateljskih i savezničkih odnosa, kako se navodi, Vojska Crne Gore će, nakon slijetanja,organizovati prevoz kolega iz Sjeverne Makedonije i Albanije do graničnog prelaza Božaj, kako bi se vratili u svoje domovine.

KONTIGENT SA BALKANA

Avionom Croatia Airlinesa, iz misije Resolute Support u Avganistanu, danas će biti vraćeno 140 pripadnika Hrvatske vojske, Vojske Crne Gore, Armije Sjeverne Makedonije i Oružanih snaga Albanije, čiji je povratak iz misije ranije bio odložen zbog epidemije korona virusa, saopštila je hrvatska Vlada.

Ta je odluka donesena na sjednici Vlade u četvrtak 26. marta, a radi se o pripadnicima 11. hrvatskog kontingenta – 105 pripadnika Hrvatske vojske, 26 pripadnika Vojske Crne Gore, sedam pripadnika Armije Sjeverne Makedonije, te dva pripadnika OS Republike Albanije.

„Zbog globalne situacije s korona virusom povratak pripadnika 11. kontingenta u Republiku Hrvatsku bio je privremeno odgođen. Procijenili smo kako njihov daljnji ostanak u Avganistanu nakon isteka mandata predstavlja zdravstveni i bezbjednosni rizik“, istakao je hrvatski ministar odbrane Damir Krstičević, prenosi Radio Slobodna Evropa.

On je pojasnio da se pri povratku hrvatskih vojnika iz misije u Avganistanu vodilo računa i o povratku saveznika i partnera koji se nalaze u sklopu 11. hrvatskog kontingenta.

“Pobrinućemo se i za naše saveznike i partnere iz Crne Gore, Albanije i Sjeverne Makedonije. Zajedno smo u ovoj misiji već dugi niz godina i to je najmanje što možemo učiniti za njih”, kazao je Krstičević.

KONTIGENT SA BALKANA

U petak 27. marta, avionom Croatia Airlinesa, iz misije Resolute Support u Afganistanu biće vraćeno 140 pripadnika Hrvatske vojske, Vojske Crne Gore, Armije Sjeverne Makedonije i Oružanih snaga Republike Albanije, čiji je povratak iz misije ranije bio odgođen zbog epidemije korona virusa, saopštila je hrvatska Vlada.

Ta je odluka donesena na sjednici Vlade u četvrtak 26. marta, a radi se o pripadnicima 11. hrvatskog kontingenta – 105 pripadnika Hrvatske vojske, 26 pripadnika Vojske Crne Gore, sedam pripadnika Armije Sjeverne Makedonije, te dva pripadnika OS Republike Albanije.

„Zbog globalne situacije s korona virusom povratak pripadnika 11. kontingenta u Republiku Hrvatsku bio je privremeno odgođen. Procijenili smo kako njihov daljnji ostanak u Avganistanu nakon isteka mandata predstavlja zdravstveni i bezbjednosni rizik“, istakao je hrvatski ministar odbrane Damir Krstičević, prenosi Radio Slobodna Evropa.

On je pojasnio da se pri povratku hrvatskih vojnika iz misije u Avganistanu vodilo računa i o povratku saveznika i partnera koji se nalaze u sklopu 11. hrvatskog kontingenta.

“Pobrinućemo se i za naše saveznike i partnere iz Crne Gore, Albanije i Sjeverne Makedonije. Zajedno smo u ovoj misiji već dugi niz godina i to je najmanje što možemo učiniti za njih”, kazao je Krstičević.

MISIJA U SAHARI

Vožnja pješčanim i kamenitim prostranstvima Sahare, kako po velikim vrućinama tako i u mrklom mraku, negostoljubivi predjeli oivičeni minskim poljima, opasni gmizavci i insekti koji se kriju u pijesku i zadaci između nekada zaraćenih strana koje polažu pravo na istu teritoriju, dio je života pripadnika Misije Ujedinjenih nacija za referendum u Zapadnoj Sahari (MINURSO), među kojima je bio major Vojske Crne Gore Novak Komatina. On je za Portal RTCG pričao o iskustvu u toj misiji, jedinstvenim izazovima i psihofizičkoj spremnosti potrebnoj za život u rizičnom prirodnom okruženju.

Misija MINURSO počela je 1991. godine, kada je prekinut 16-godišnji konflikt marokanske vojske i Fronta Polisario, pokreta naroda Saharavi koji se bori za međunarodno priznanje i nezavisnost Zapadne Sahare, nekadašnje španske kolonije bogate rudom i ribom.

Pripadnici Vojske Crne Gore su među onima koji čuvaju mir na zapadu najveće pustinje svijeta, gdje su, iako je bezbjednosna situacija stabilna, opasnosti brojne, prije svega tropske bolesti, negostoljubiva priroda, ali i minskoeksplozivna sredstva zaostala iz prethodnih oružanih sukoba.

Major Novak Komatina je ranije bio u misiji u Avganistanu i ističe da su iskustva potpuno drugačija.

“Specifičnosti misija koje su pod vođstvom UN-a je to što vojni posmatrači ne koriste naoružanje”, počinje priču Komatina.

Osnovni zadaci bili su mu vezani za nadgledanje prekida vatre, što je podrazumijevalo mnogobrojne patrole do nekoliko stotina kilometara.

“Patrola, zavisno od terena i položaja, traje od dva do dvanaest sati, koliko mi je trajala najduža od 507 km. Kada se vozi po asfaltu, za tu kilometražu potrebno je oko 7 sati, ali kad vozite kroz pustinju, krševitim brdsko-planinskim predjelima, kad imate zadatak da posjetite određene jedinice i još ako se nešto desi neki vanredni problem, kao što je kvar na vozilu, to samo produžava vrijeme provedeno u patroli”, ističe Komatina.

U bazi svi imaju dodatna zaduženja, iako su vojni posmatrači.

“U jednoj bazi sam bio oficir za ishranu. Nijesam logističar, ali me zapalo da budem na logističkoj dužnosti. Osim te, obavljao sam i dužnosti veziste i oficira za personalne poslove. U drugoj bazi sam bio zadužen za funkcionisanje kompletne logistike u bazi.”, navodi Komatina.

Pripreme za misiju su podrazumijevale obuku u vožnji terenskog vozila, tu je bila i obuka u međunarodnom humanitarnom pravu, ali i medicinska obuka, koja je, prije svega, vezana za aktivnosti koje treba preduzimati tokom boravka i rada na visokim temperaturama.

“U sredinama kao što je Zapadana Sahara, a slično je i u Avganistanu, vlažnost vazduha je veoma mala. Isparavanje i gubljenje tečnosti iz organizma je neprimjetno i ukoliko ne pijete dovoljno vode, dehidriraćete. Druga stvar na koju su me upozorovali su nesreće koje se dešavaju tokom patrola, pa sam se obučavao u pružanju prve pomoći”, navodi Komatina.

• Kao dječak slušao o misijama UN-a

Još kao dijete, maštao je o misijama u dalekim zemljama.

“Dok sam bio u vojnoj gimnaziji, dosta sam slušao i čitao o učešću pripadnika tadašnje JNA u mirovnim misijama UN, a i prije toga. Crna Gora je, još krajem 19.vijeka, učestvovala u misiji očuvanja mira na Kritu. Valjda su se sve te priče i anegdote, koje sam slušao kao dječak, urezale negdje u glavi i još tada sam riješio i donio odluku da i ja moram učestvovati u nekoj takvoj misiji”, priča major Komatina.

• Opasnosti zakopane u zemlji

Prostranstva pustinje kriju mnoge opasnosti. Komatina je naglasio da je morao da pazi gdje staje, pošto su u pijesku ukopane zmije i škorpioni.

“Stalna opasnost prijeti od raznih otrovnica i zahtijeva dodatnu opreznost. Mora se gledati sa ‘četvoro očiju’ gdje se gazi”, priča Komatina.

Medicinskog osoblja nema dovoljno u bazama, ali, srećom, dok je on bio u misiji nije bilo slučajeva da nekoga ujede zmija ili škorpija.

“Protivotrov postoji, mogla bi da se da injekcija, ali je isto veliki rizik jer protivotrov treba da de stručno medicinsko lice zbog mogućih nuspojava. Bilo je slučajeva drugih oblika povreda, ali u bazama u kojima sam ja bio nije što se tiče zmija i škorpija”, kaže naš sagovornik.

Mnogo opasnije, zasigurno, su zaostale mine.

“I na jednoj i na drugoj strani ih ima.  Dva od tri sporazuma koje je UN-a sklopljeio s Marokom i Frontom Polisario odnose se baš na ukljanjanje zaostalih minsko-eksplozivnih sredstava”, navodi Komatina.

Ginu i povrjeđuju se, čak, i pripadnici armija koje su ih postavljale zato što ne znaju gdje se nalaze.

“Ta minska polja su još tu, ne zato što ne žele da ih očiste, već zato što nijesu rađena po pravilima i nekoj mapi, kao što se to inače radi, već su to “sijane” mine, postavljane nasumice. Naravno, ima dosta i minskoeksplozivnih sredstava zaostalih iz prethodnih oružanih sukoba vođenih na tim prostorima. Najveći problem je što ta zaostala minskoeksplozivna sredstva najčešće pronalaze nomadi, koji se, čuvajući stoku, sele iz jednog predjela u drugi”, ističe Komatina.

Najveća opasnost prijeti kada pada kiša. Napravi se blato koje izmjesti mine.

“Padavina ima malo, ali kad pada kiša to su izuzetno jaki pljuskovi, dovoljni da od pijeska naprave jednu pokretnu masu koja sa sobom nosi sve, između ostalog te zaostale mine. Moguće je onda da mina dospije na put koji je registrovan pomoću GPS-a. Jednostavno minu nećete vidjeti i možete da naiđete na nju”, kaže Komatina.

• Psihički zahtjevna misija

Vremenom se čovjek malo opusti, kaže naš sagovornik, ali u početku je to dosta stresno.

“Nije svejedno kada u patroli prolazite putem obilježenim na GPS-u, a sa lijeve i desne strane puta vidite tablu sa oznakom za minsko polje”, poručuje Komatina.

Misija u Zapadnoj Sahari psihički je zahtjevna, iako se ne nosi naoružanje. Specifični vremenski uslovi jedan su od razloga za to.

“Kraj jula, avgust i septembar – temperatura preko 50 stepeni nije toliki problem, već vjetar. Kada duva vjetar, jednom stranom se okrenuti ka suncu, i to je donekle prijatno, ali druga strana je izložena vjetru i to je kao u mikrotalasnoj pećnici – prži”, navodi Komatina.

• Očuvanje mira – posao koji samo vojnici mogu izvršavati

Psihološki mu je najteže bilo to što je u misiji koja ne podrazumijeva oružje.

“Ja sam vojnik, i koji god zadatak da izvršavam naoružanje. Međutim, u ovoj misiji, ne posjedujemo nikakvo naoružanje i kada izađete iz baze i obilazite jedinice marokanske armije ili Fronta Polisario ne osjećate se baš prijatno.  Kada, kao vojnik, imam naoružanje sa sobom, u slučaju potrebe ja mogu da se branim i pružim otpor u bilo kojoj situaciji, a ovako mogu samo da dignem ruke”, ističe Komatina.

Kako je istakao, teško je obavljati neki zadatak ukoliko to nije striktno vojna misija.

“Iako su me kolege upozoravale da kad dođem tamo izbacim iz glave Avganistan, to nije bilo lako. Ti si tamo došao kao vojnik, ali nije to to. U Avganistanu smo imali konkretan zadatak za koji smo bili vezani, a ovamo je lepeza zadataka malo šira. Svaki zadatak traži specifičan pristup i način izvršenja”, kaže Komatina.

Iako se čini da zadatke u misiji MINURSO može obaviti svako ko je malo više fizički spreman, isto nije svejedno i to mora da obavi vojno lice.

“Švedski diplomata, koji je bio drugi generalni sekretar UN Dag Hammarskjold izjavio je da očuvanje mira nije posao primjeren za vojnika, ali posao koji samo vojnici mogu izvršavati. Mnogi visoki vojni i politički zvačnici, prvenstveno u Ujedinjenim nacijama, ponavljaju te njegove riječi”, ističe Komatina. 

• Svaki izlazak iz baze je anegdota

Pustinje su misteriozni predjeli i nezaboravnih situacija ne fali.

“Svaki izlazak iz baze je anegdota, ali ima ih u u bazi. Desi se da snimite orla koji sleti u bazu jer je žedan, a desi se da sjedite kao dežurni i počnu da ulijeću lastavice u kancelariju jer je vani preko 50 stepeni, a neprekidno duva vjetar”, priča Komatina.

Noćne patrole kroz pustinju su izazov, ali i životno iskustvo koje stvarno vrijedi.

“Negdje u januaru, tek sam došao, tek upoznajem terene, još sam nervozan i nesiguran, i dobijemo zadatak da ispratimo jedno deminiranje. Dobijemo pogrešne koordinate za lokaciju,  tamo gdje smo otišli nije bilo nikoga. Kada smo dobili prave koordinate, onda počinje prava avantura. Vožnja putevima koje nemamo na GPS-u, ne znamo gdje su mine. Bio sam prvi vozač, još nijesam poznavao teren i vozilo je tako “skakalo”, naglo sam kočio zbog nailaska na rovove. Kad sam stigao u bazu tresao sam se, od fizičkog napora. Znalo je i vozilo da se pokvari tokom patrola, a onda se sve oduži do kasno u noć jer vozilo ne možete da ostavite vani.  Izlazite iz auta da provjeravate teren i pokušate da riješite problem, po mraku ne znate gdje gazite, a zmije su aktivne noću. To su stvari koje se ne zaboravljaju lako”, priča Komatina.

Priroda i ambijent Zapadne Sahare su jedinstveni, a izdvajaju se oaze koje udahnu život pustinjskom tlu.

“Um Drega (Oum Dreyga) je planina nedaleko od prve baze u kojoj sam bio. Na jednoj strani ima pješčani nasip na kojem su ljudi skijali. Imate “Magičnu baštu” na koju naiđete usred pustinje. Tu je zelenilo, zasađena je nana, ima raznog voća – grožđe, smokve, lubenice. Tu je i jedno jezero, niko se ne kupa tu, nema ribe, samo patke”, priča Komatina.

• Različite kulture, ali jedna porodica

Major Novak Komatina je prošle godine bio jedini iz Crne Gore u misiji MINURSO. Rad u multinacionalnom okruženju predstavlja dobru priliku za usavršavanje vojnika i razmjenu iskustava.

“Takvo okruženje uporedio bih sa karaulom, koje smo nekad imali. Karaula je jedna mala baza u kojoj su, u to vrijeme, služili vojnici iz svih krajeva SFRJ, svi su živjeli kao jedna porodica. Isto je tako u bazama u Zapadnoj Africi. U startu sam bio u timu sa dva Brazilca i djevojkom iz Kurdistana, majorom iz Malezije i dvojicom iz Salvadora”, kaže Komatina.

Ozren ZOGOVIĆ

(*Više fotografija pogledajte u nastavku)

MINISTARSTVO ODBRANE

U Ministarstvu odbrane održan je sastanak Međuresorske radne grupe za praćenje sprovođenja godišnjih aktivnosti iz Programa koji je sastavni dio Akcionog plana za primjenu Rezolucije Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija 1325 – Žene, mir i bezbjednost u Crnoj Gori (2019-2022).

Kako je saopšteno, cilj sastanka, kojim je rukovodio generalni direktor Mihailo Volkov u svojstvu predsjednika Međuresorske radne grupe, a kojem su prisustvovali predstavnici Agencije za nacionalnu bezbjednost, Ministarstva unutrašnjih poslova, Ministarstva vanjskih poslova, Ministarstva za ljudska i manjinska prava, Uprave carina, Uprave za kadrove, Zajednice opština i Policijske akademije, bio je razmatranje Nacrta godišnjeg izvještaja o sprovođenju Programa, pri čemu su dogovoreni dalji koraci koje je potrebno preduzeti do usvajanja ovog dokumenta od strane Vlade.

“Zaključci sa sastanka odnose se i na uključivanje Zajednice opština i drugih prepoznatih institucija i agencija u narednom periodu, a u cilju efikasnije implementacije Rezolucije 1325 i preciznije definisanje predstojećih obuka na temu rodne ravnopravnosti u organizaciji Uprave za kadrove”, saopšteno je iz Ministarstva odbrane.

RJEŠENJEM DAKIĆA

Pripadnik Pješadijskog bataljona Vojske Crne Gore (VCG) stariji vodnik I klase Darko Mrvaljević rješenjem načelnika Generalštaba Dragutina Dakića udaljen je sa dužnosti, saopštilo je Ministarstvo odbrane.

Kako navode, udaljen je s dužnosti shodno članu 113, stav 3, Zakona o Vojsci Crne Gore.

“Razlog udaljenja je činjenica da je Mrvaljević zatečen u vršenju disciplinskog prestupa, prema članu 157, tačka 1 i tačka 27 Zakona o Vojsci Crne Gore”, ističu u saopštenju.

Udaljenje će, kako navode, trajati do okončanja disciplinskog postupka.